Wow , Ad is er niet meer! Niet te geloven! In een heleboel berichtjes lees de ik de Ad groet, een stevige stoot op je boven arm. Zaak was dan om goed te reageren, dan zag je hem glunderen. Met recht een ruwe bolster met een blanke pit. Eiste 100 procent inzet, maar hield altijd je veiligheid in gedachten. De mannen mochten niet over mijn buik lopen, want daar zaten te belangrijke organen. Als een nieuwe leerling te wild met mij sparde , dan werd ik met een glimlach opzij geduwd en “nam hij het even over”. Dierbare herinneringen . Ik wil Liesbeth en de rest van de familie heel veel sterkte wensen de komende tijd.